ورق میزنم خاطرات را ...

روزهای رفته سال را ورق می زنم،

خاطراتی که زنده نمی شوند،

چه روزهاکه دلم میخواست تا ابد تمام نشوند و چه روزهاکه هر ثانیه اش یک سال زمان می برد،

چه فکرها که آرامم کرد و چه فکرها که روحم را ذره ذره فرسود،

چه لیخندها که بی اختیار برلبانم نقش بست و چه اشک ها که بی اراده از چشمانم سرازیر شد،

چه آدم هاکه دلم راگرم کردند و چه آدم ها که دلم را شکستند،

چه چیزهاکه فکرش را هم نمیکردم و شد؛ و چه چیزها که فکرم را پر کرد و نشد،

چه آدم هاکه شناختم و چه آدمهاکه فهمیدم هیچگاه نمیشناختمشان،

و چه……و سهم یک سال دیگر هم یادش بخیر می شود.

برخی انسان ها در زندگیمان رهگذرند، چون زمان چیز عجیبی است

می دود

جلو می رود

و دوست داشتنی ترین آدم های زندگیت را یا کهنه می کند و یا عوض؛