صوفی بیا که خرقه سالوس برکشیم

نه کاری به ایران ایران کردن‌هایش داریم و نه سفر به فرنگ بابت به دنیا آمدن فرزندش. که ممکن است هزار و یک دلیل منطقی و درست پشت سر این کار باشد. اما هر کاری می‌کنیم نمی‌توانیم با دو رویی موج زده در این سفر کنار بیاییم. دورویی و دو چهرگی که صدای همه را درآورده. هم‌صدای مسلمانش را هم غیرمسلمانش را.

هر بار که خندوانه تمام می‌شد، آخرش چشممان به جمال تمثال مبارک حضرت مهدی (عج) روشن می‌شد. هر میلاد معصومی که می‌شد، شاهد نثارهای سلام و صلوات آقای جوان به آن معصوم بودیم. یا حتی در اعیاد انقلابی مثل دهه فجر هم می‌دیدیم که چطور ایشان بالا و پایین می‌پرد و شادی می‌کند. اما راستش را بخواهید هیچ‌وقت این اظهارات و نمایش‌ها به دلمان نمی‌نشست.