سربازان گمنام امام زمان(عج)، مجاهدان خاموش انقلاب

هر وقت می‌خواهم درباره این موضوع بنویسم، از همان اول در شروعش مشکل دارم اما از موضوع‌هایی است که مشتاقم بنویسم.

اگر دقیق به جامعه نگاه کنید می‌بینید افراد مختلفی مشغول به کار هستند و برای گذران زندگی خود تلاش می‌کنند. همین افراد، جامعه را تشکیل می‌دهند، جامعه‌ای که به علم، صنعت، فرهنگ، سیاست و... نیاز دارد اما تمامی اینها در زیر چتر امنیت به دست می‌آید و به راستی جامعه و مملکتی که امنیت ندارد پیشرفتی هم ندارد و در یک جمله باید گفت که امنیت، لازمه پیشرفت هر جامعه است.

از مهمترین نیازهای هر کشوری امنیت پایدار است و کسانی هم هستند که نه تنها برای گذران زندگی خود، که برای فراهم کردن آرامش و آسایش دیگران جهت گذراندن زندگی و کسب معاش تلاش می‌کنند. در میان ما و در این جامعه هستند افرادی که اگر از کارشان بپرسی می‌گویم برای آنها همان بس که آنها را سربازان گمنام مصلح آخرالزمان بدانیم، همان‌هایی که مجاهدت‌ها و چشمان تیزبینشان، جمهوری اسلامی ایران را به امن‌ترین کشور در ناامن‌ترین منطقه جهان تبدیل کرده‌است و در گمنامی از این کشور محافظت می‌کنند و خواب را از چشم دشمنان ربوده و بر خلاف مردم که احساس امنیت می‌کنند، آن‌ها در خاک این کشور احساس ناامنی می‌کنند.

سربازان گمنام امام زمان(عج) جمله‌ای آشنا برای همه هست که هر از گاهی توسط رسانه‌ها به گوش ما می‌رسد. چهار دهه هست که جهادگران عرصه امنیت با چشمانی بیدار و تیزبین، بدون منت و در عین گمنامی به مردم خدمت می‌کنند تا در سایه امنیتی که هست بدون دغدغه به زندگی روزمره بپردازند. اگر امروز من و شما در این کشور با آرامش و امنیت زندگی می‌کنیم نباید فراموش کنیم افرادی هستند که شبانه‌روز خواب را از چشم دشمن گرفته‌اند و امنیت و آرامش را برای ما به ارمغان آورده‌اند. آن‌ها هیچوقت به دنبال نام و نشان نبودند چرا که مزد کار خود را از امام زمان(عج) دریافت می‌کنند و چه سعادتی بهتر از این.