گذشته‏ تاریخی به چه دردی می‏ خورد؟

در دوره‏ ماد چندین حکومت مقتدر در سراسر ایران داشتیم اما نمیدونم چرا تلاش می کنند هخامنشی‏ ها را بالا بیاورند و مطرح کنند و کوروش و داریوش را اول تاریخ بدانند! حتّی مادها را هم از خاطر برده‏ اند.

کار مستشرقان اروپایی و ناآگاهان و شاه دوستان داخلی در این زمینه خیلی صادقانه نبوده، لیکن حفاری‏ ها و شناخت ها و نشانه‏ های گوناگون تمدنی به ما نشان می ‏دهد که در سراسر ایران کنونی ما تمدن های بسیار قدیمی که بعضی از تمدن مصر هم قدیمی ‏تر هست وجود دارد؛ تمدن های شش و هفت هزار ساله که در همدان و سیستان است.

حال سوال این است که این گذشته‏ تاریخی و این کتیبه ها و اثار تاریخی و باستانی به چه دردی می‏خورد؟ اگر این گذشته را به ‏عنوان یک شجره‏ نامه فقط در جیبمان بگذاریم و به آن افتخار کنیم، مثل بعضی‏ هاست که از سیادت فقط شال سبزی به کمرشان ببندند و ابزاری از آن استفاده می کنند و یا شجره‏ نامه‏ای در جیبشان بگذارند و آن را وسیله‏ ارتزاق قرار دهند، این‏ که درست نیست. اهمیت این شجره‏ نامه از این جهت است که نشان می ‏دهد این منطقه به دلیل اقلیمی، یا به دلیل جغرافیایی، یا به دلیل تاریخی و یا به هر دلیلی، منطقه ای است که استعداد در آن پرورش پیدا می‏ کند.